Չարենցի Կապույտը շարքում,կապույտ գույն լրացնում է դատարկությունը թեև ասես ոչ մի ջանք (բառի տեսքով) չի պահանջվում դրա համար:Կապույտի Չարենցը մի ուրիշ Չարենց է,շատ ավելի հանդարտ, հոգատար , բայց նաև չի կորցնում իր հատկանիշները:
Առավոտ կանուխ, երբ արև չկա,
Լուռ զգում եմ ես, —
Որ լուսե հոգին քնած աղջկա
Մոտի՛կ է այնպես:
Ու լսում եմ ես, լսում եմ միայն,
Երազուն-տրտում:
Ժպտում է հոգիս անդորր տրտմության
Գունատ կապույտում:
Զգում է հոգիս շրթերի վրա`
Անմարմին, դողդոջ —
Կապույտ, երկնագույն համբույրը նրա —
Լուսավո՛ր քրոջ:
Այս բանաստեղծության կապույտը կարծես «թափանցիկ» լինի, այսինքն այդ մթնոլորտը ստեղծված լինի այլ բառերով:Կապույտը նաև ասոցացվում է մի սևահեր փոքր քրոջ,ով նոր է արթնացել և աչքերն է տրորում…
Արեգ Սերոբյան 